செவ்வாய், 18 ஆகஸ்ட், 2009

இது கவிதை அல்ல ஒரு எளியவனின் ஏக்கம்

என் இதயத்தின் அழுகுரல்

கடவுளே!

எப்போது அழிப்பாய் இந்த உலகத்தை!


«ýÀ¢ý «Õ¨Á ¦¾¡¢Â¡Áø ÁÉ¢¾ ¯ÈÅ¢ý Á¸òÐÅõ Ò¡¢Â¡Áø

Áì¸¨Ç àñÊÅ¢ðÎ §ÅÊ쨸 À¡÷ìÌõ «Ãº¢Âø ºì¾¢¸û!,

«ÏÅ¢ý ºì¾¢¨Â ¾ÅÈ¡ö Ò¡¢óÐ ¾ôÀ¡ð¼õ

¬Îõ º¢Ä ¾È¢¦¸ð¼ ¿¡Î¸û !,


இறையாண்மையை காற்றில் பறக்கவிட்டு

அதிகாரத்தை ஆவர்த்தனம் செய்யும் அதிசயங்கள் !

±Ç¢ÂÅ÷¸Ç¢ý Àº¢ôÀ¢É¢¨Â º¡¾¸Á츢 Á¾ò¾¢ý ¦ÀÂáø

ÁÉ¢¾ò¨¾ þÆ¢×ÀÎòÐõ º¢Ä Áð¸¢ô§À¡É ¦Åð¸î¦ºÂø¸û !


போகும் திசையே தெரியாமல்

எங்கே போகிறது என் பாரதம் !


எளியவன் எளியவனாகவே வாழ்கிறான் !

வலியவன் வலியவனகவே இருக்கிறான்!

இடையில் இருப்பவர்கள் இல்லாமல் போகிறார்கள்!

இருப்பவர்கள் ஏமாற்றுகிறார்கள் !

எஞ்சிய மக்களை ஏமாற்றி பிழைக்கிறார்கள் !

எங்கே போகிறது என் பாரதம் !


திரும்பிய திசைகள் எல்லாம் வன்முறைகள் ,வெறிச்செயல்கள்

வந்தேறிகளை வாழவைத்த இத்திருநாட்டில்

தீவிரவாதம் தானாய்த் தலை விரித்து ஆடுகிறது!

தினம் ஒன்றாய் அரங்கேரும் அரசியல் நாடகங்கள்,

பிணத்தினுள்ளும் பணம் தேடும் சில அரசியல் ஓநாய்கள்,


அப்பப்பா !

போதும்! போதும்!

எண்ணைக்கும் தண்ணிக்கும் திண்டாடும்

இப்பூவுலகினைக் காண என்னால் முடியாது!

நிச்சயமாய் முடியாது!


ஆதலால்,


உயிர்கள் இருந்த சுவடு கூட தெரியாமல்

புல்பூண்டைக்கூட மிச்சம் வைக்காமல்

அத்துணையும் அழித்துவிடு

கணப்பொழுதில்!


அதன்பின்,


புத்தம் புது பூமி புதிதாய் பிறக்கட்டும்

மாசில்லா மானுட சமுதாயம் மலரட்டும்.


ஒ கடவுளே!

எப்போது அழிப்பாய் இந்த உலகத்தை!

இபோழுதாவது கேட்கிறதா
என் இதயத்தின் அழுகுரல்!